Κι, όμως, είμαι ακόμη εδώ και αυτό το καλοκαίρι...

14.01.19

Κάποιες στιγμές σημαδεύουν την ψυχή μας.

Αρκετές φορές από τότε, που άρχισα να πηγαίνω κατασκήνωση, θυμάμαι να με ρωτούν τι είναι η κατασκήνωση και τι σημαίνει να πηγαίνεις κατασκήνωση.Ποτέ δεν έμαθα να απαντάω σωστά επειδή πολύ απλά δεν υπάρχει σωστή απάντηση. Τότε πανικοβαλλόμουν, σκέψεις και συναισθήματα που δεν κατάφερνα να βάλω σε σειρά, σκόρπιες σκέψεις που, όμως, με τα χρόνια ωρίμασαν.Ας ξεκινήσουμε με το γεγονός ότι υπήρξα κατασκηνώτρια, «στελεχάκι», ομαδάρχισσα και βοηθός κοινοτάρχισα, οπότε συνολικά έντεκα χρόνια στο ίδιο μέρος δεν τα λες και λίγα. Έντεκα χρόνια, έντεκα ολόκληρα καλοκαίρια, μισή ζωή και παραπάνω για εμένα!Κατασκήνωση, συνεπώς, σημαίνει να ξυπνάς νωρίς και να μην σε νοιάζει, να πρέπει να καθαρίσεις το σπιτάκι σου και να ξέρεις ότι θα έχει πλάκα, αν και ακούγεται σαν αγγαρεία. Είναι να ανυπομονείς να κατέβεις στη θάλασσα για να δεις όλους σου τους φίλους, είναι οι αμέτρητες δραστηριότητες της και το βραδινό θεατράκι. Και τι δεν έχουμε ζήσει σε αυτό το θεατράκι, γέλιο, κλάμα, τραγούδι, παιχνίδια, φάρσες, αγκαλιές, χορούς, πόσα καλωσορίσματα και πόσους αποχαιρετισμούς.

Τα μέρη, τα πρόσωπα και οι στιγμές χτίζουν έναν δεσμό μοναδικά ισχυρό ανάμεσα στους ανθρώπους

Σε μια κατασκήνωση δένεσαι με τα μέρη και με τους ανθρώπους. Μέρη που σου θυμίζουν ευχάριστες καταστάσεις, ίσως και μερικούς τσακωμούς που σίγουρα δεν κράτησαν και πολύ.Ανθρώπους που σε στιγμάτισαν γιατί μεγάλωσες μαζί τους, ανθρώπους που σου έμαθαν πράγματα, που με τις συμπεριφορές τους και το παράδειγμα τους διαμόρφωσαν το χαρακτήρα σου, που έκαναν τα καλοκαίρια σου διασκεδαστικά, σου χάρισαν απλόχερα την αγάπη και τη φροντίδα τους και κάποιοι από αυτούς έγιναν για λίγο ο/η μεγάλος/η αδερφός/η σου.Είναι το μέρος που δημιούργησες φιλίες που άντεξαν, που έγιναν οικογένεια και άκουσαν τα πιο μικρά μυστικά σου.

Όταν για 22 μέρες ζεις μαζί με κάποιον όλη μέρα τον γνωρίζεις πραγματικά και δένεσαι μαζί του. Θα αποτελέσει εκείνον τον άνθρωπο που θα είναι η απάντηση στο στίχο που συχνά τραγουδούσατε «Που να βρω ένα φιλαράκι να μου πει πως μ’ αγαπάει στ’ αλήθεια;».Όλα αυτά, όμως, θα τα καταλάβεις και θα τα εκτιμήσεις μετά: όταν πια ως στέλεχος θα προσπαθήσεις να προσφέρεις έστω και το ελάχιστο από αυτά που ένιωσες ή ως απλός επισκέπτης θα βλέπεις τις αναμνήσεις να ξαναζωντανεύουν μπροστά σου ή ως γονέας πλέον θα προσπαθήσεις να πείσεις το παιδί σου να γίνει μέλος αυτού του μικρού κόσμου, αυτής της μικρής αλλά αξέχαστης οικογένειας!

Κομμάτι των αναμνήσεων μου από ένα παρελθόν μοναδικό...πάνω από όλα παιδικό!

Φοιτήτρια Δημοσιογραφίας, ΑΠΘ

Περισσότερα άρθρα σχετικά με την κατηγορία:

Tagged underκαλοκαίρι, καλοκαιρινές αναμνήσεις, συναισθήματα, παρελθόν,