Γιατί όσο μεγαλώνουμε κάνουμε δυσκολότερα φίλους;
Θέλεις να γίνουμε φίλοι;
Πολλά χρόνια πριν με θυμάμαι να ρωτάω κάθε παιδί της τάξης μου αν ‘’θέλει να γίνουμε φίλοι’’.Χρησιμοποιώντας αυτή την κλισέ αλλά τόσο απλή φράση με θυμάμαι να τρέχω σε πάρκα και παιδότοπους αποκαλώντας όλα τα παιδάκια φίλους μου. Ο καιρός πέρασε. Ενηλικιώθηκα και όλα ξαφνικά αλλάξανε. Δεν υπάρχουν τόσοι φίλοι, δεν υπάρχει οικειότητα. Γιατί τα πράγματα δεν είναι ίδια; Όταν ήμουν μικρή μου έλεγαν ότι κάνεις εύκολα φίλους. Μια αλήθεια που ποτέ δεν περίμενα να διαψευσθεί τόσο έντονα σήμερα.Όσο μεγαλώνουμε τα πράγματα αλλάζουν, οι ζωές μας αλλάζουν. Έχουμε άλλες προτεραιότητες, διαφορετικές υποχρεώσεις και συνήθειες. Αυτή η αλλαγή σηματοδοτεί φαινομενικά την μείωση του διαθέσιμου χρόνου μας καθώς ως ενήλικες, πλέον, πρέπει να δουλέψουμε και να φροντίσουμε τις οικογένειες μας. Συνεπώς, η έλλειψη ελεύθερου χρόνου δεν επιτρέπει τη συχνή επαφή με φίλους. Έτσι όταν δεν υπάρχει ελεύθερος χρόνος, δεν είναι εφικτό να διατηρηθεί μια φιλία διότι χάνεται η επαφή μεταξύ των ατόμων και απομακρύνονται.
Όσο μεγαλώνουμε γινόμαστε πιο επιλεκτικοί, πιο καχύποπτοι πιο προστατευτικοί
Αξίζει να αναφέρουμε ότι οι άνθρωποι αλλάζουν. Όσο μεγαλώνουμε ο χαρακτήρας μας αλλάζει και τα ενδιαφέροντα μας διαφοροποιούνται. Από την μία μεριά γινόμαστε πιο απόλυτοι και από την άλλη συγκεκριμένοι στο τι θέλουμε. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να απομακρυνόμαστε από ανθρώπους που παλαιότερα είχαμε κοινά ενδιαφέροντα, διότι πολύ απλά πλέον δεν έχουμε κάτι να μας ενώνει. Από την άλλη πλευρά αλλάζοντας χαρακτήρα μπορεί ξαφνικά να σταματήσουμε να επικοινωνούμε με άτομα που γνωρίζαμε μικροί και να αρχίσουμε να συναναστρεφόμαστε με άτομα που μικροί, ίσως, και να μην ταιριάζαμε τόσο. Ακόμη και ο Σωκράτης αναφέρει ότι πολλές φορές η ανομοιότητα και η διαφορά χαρακτήρων μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την εχθρότητα, οπότε δύσκολα μπορεί να μας οδηγήσει σε μια πιθανή φιλία (Price, 2004).
Παρόλα αυτά κομμάτι της αλλαγής είναι η δυσπιστία και η έλλειψη εμπιστοσύνης, δύο χαρακτηριστικά που, δυστυχώς, αποκτούμε μεγαλώνοντας. Γινόμαστε καχύποπτοι. Αντιμετωπίζοντας το σκληρό πρόσωπο του κόσμου, πιστεύουμε πώς ότι ή όποιος μας πλησιάζει θέλει το κακό μας ή αποσκοπεί να κερδίσει κάτι από εμάς. Δεν μπορούμε να δεχτούμε πολύ απλά, όπως όταν ήμασταν μικροί, ότι μπορεί κάποιος χωρίς λόγο, ίσως να θέλει απλά να γνωριστούμε (Berndt & Keefe, 1992). Στα παραπάνω πρέπει να προσθέσουμε και τα προβλήματα που δημιουργούν στις ανθρώπινες σχέσεις τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Η επικοινωνία μέσω μηνυμάτων έχει αντικαταστήσει την πρόσωπο με πρόσωπο επικοινωνία. Τα απρόσωπα αυτά μηνύματα έχουν οδηγήσει τους ανθρώπους στην αποξένωση και στην απομόνωση. Έχουν αντικαταστήσει την πραγματική επικοινωνία και οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει τη σημασία της (Best κ.συν. 2014).
Υπάρχουν φίλοι και φίλοι αλλά λίγοι είναι οι καλοί
Ωστόσο, όπως είπε και ο Αριστοτέλης, η φιλία είναι το πιο αναγκαίο αγαθό στη ζωή του ανθρώπου, γιατί κανείς δεν θα προτιμούσε να ζει χωρίς φίλους. Εξάλλου, οι άνθρωποι στη φτώχεια και στις δυστυχίες τους πιστεύουν ότι το μόνο καταφύγιο είναι οι φίλοι. Δύο πηγαίνουν μαζί, διότι και οι δυο είναι πιο ικανοί να κατανοήσουν από κοινού και να ενεργήσουν (Αριστοτέλης, Ηθικά Νικομάχεια). Επιπλέον, ο Σωκράτης εκτιμάει ότι το να κερδίζεις έναν φίλο είναι πάνω από όλα, όχι γιατί πιστεύει ότι η φιλία είναι το αποκορύφωμα της ανθρώπινης φύσης, αλλά γιατί πιστεύει ότι εκπληρώνει τις βασικές ανθρώπινες ανάγκες και επιθυμίες (Price, 2004).Μήπως πρέπει να αναρωτηθούμε αν αξίζει να χάνουμε τους φίλους μας; Μήπως πρέπει να ανακαλύψουμε και να αντιληφθούμε την πραγματική αξία που έχουν στη ζωή μας; Αξίζει να δοκιμάσουμε να δίνουμε ευκαιρίες, και σε άτομα που νομίζουμε ότι διαφέρουμε τελείως απλά και μόνο γιατί δεν έχουμε κοινά ενδιαφέροντα. Τελικά ίσως μας αποδείξουν το αντίθετο; Γιατί ας μην ξεχνάμε ότι οι φίλοι είναι η οικογένεια που επιλέγουμε ( Scott, 2011).
Ανδρομάχη Σκλόπη
Φοιτήτρια Δημοσιογραφίας, ΑΠΘ
Βιβλιογραφικές πηγές
Best, P., Manktelow, R. & Taylor, B. (2014). Online communication, social media and adolescent wellbeing: A systematic narrative review. Children and Youth Services Review, 41, 27-36,
Berndt, T., & Keefe, K. (1992). Friends’ influence on adolescent’s perceptions of themselves in school. In D. H. Schunk & J. L. Meece (Eds.), Students’ perceptions in the classroom, 51–73. New York: Lawrence Erlbaum Associates
Price, A., W., (2004). Love and Friendship in Plato and Aristotle (reprinted). Clarendon Press: London
Scott, J. C. (2011). The Other Side of Life. Goodreads: New York
Προτεινόμενα άρθρα
Μαμά και μπαμπά θα παίξουμε όλοι μαζί;
TATIGKEITEN
